* زن داداشم رفته بود بیرون. برادرزادم و بچه همسایه شون پیش من بودن. اینا اصرار داشتن که منم کنارشون بشینم و پاهامو دراز کنم و بازی اتل متل توتوله رو اجرا کنیم که آخرش یکیشون پاشون رو جمع کنه. هنوز چند باری بازی نکرده بودیم که دیدم هر دو تاشون خوابشون برد. منم که حوصله ام سر رفته بود نشستم کمد برادرزادم رو تمیز کردن. تا کردن لباسها و چیدن اسباب بازی ها و حیوانات و باغ وحشش و اینا. تا اینکه رسیده به یه چیز سفید مثل کله قند که یه عالمه حلقه دورش ریخته بود.

* طبیعی بود که باید حلقه ها رو تو کله قنده جا میدادم. هر حلقه برای خودش جا داشت و اگه درست نمیذاشتی معلوم بود یکی پائینترش هست و اینا. خلاصه همه حلقه ها رو پیدا کردم و اون کله بستنی شکل زرد رو هم گذاشتم که دیدم برادرزادم بالای سرمه. یه دفعه برگشت گفت اینجوری نیست که. بده من بینیم باااا. با تعجب گفتم این طرز حرف زدن رو از کی یاد گرفته؟ کی اینا رو بهش یاد داده گفت یگانه (دختر همسایه شون:دی) واقعا آخر الزمون همینه ها. گفتم خوب عمه جون چه شکلیه؟ وایستاد از فاصله ۲۰-۳۰ سانتی متری حلقه ها رو پرتاب کرد.

* اینا که خوابیدن خیلی کنجکاو شدم. شروع کردم از فاصله ۱۰ سانتی متری تا یک متری هی با آزمون و خطا و بالاخره موفق شدم حلقه ها رو از فاصله دور پرتاب کنم سر جاشون:دی نتیجه این بود که واقعا حالم خوب شده بود. یه نیم ساعتی ذهنم از همه درگیری های کاری و شخصی رها شده بود و فقط فکرش این بود که حلقه ها رو توی کله قند مانند پرتاب کنه.

* یه بار یه جایی خونده بودم که وقتی برای بچه ها اسباب بازی میخرین در واقع این کودک درون شماست که ازون اسباب بازی خوشش اومده و دلش میخواد با اون بازی کنه. اگه علاقه برادرزادم نبود؛ امکان دزدی این اسباب بازی هم وجود داشت:دی خلاصه از من میپرسید برای رهایی از فکر و خیالات هم که شده بعضی وقتا بچه بشید. کامللا از نظر فیزیکی و روحی مثل یک بچه عمل کنین یه سرگرمی یا بازی اینطوری رو انتخاب کنین و ذهنتون رو مشغول کنین. هم فعالیت فیزیکی کردین هم فکری و به شما قول میدم روحیه مضاعف میگرین:)

* حالا اگه از اینام نداشتین یه میله انتخاب کنین و النگوهایی که دارین. خلاصه میتونین خلاقیت به خرج بدین و خودتون یه دونه از اینا بسازین اصلا:دی بهانه رو بذارین کنار اینهمه وقتمون رو هدر میدیم حالا نیم ساعت بازی کردن هم روش.

* یه مسیر کوتاه مستقیم رو سوار شدم. راننده تاکسی از همون اول شروع کرد به صحبت با موبایل:

نه خانم این چه حرفیه؟ بنده خدا کلیه برای بچش پیدا شده، الان گیر سیصد تومن هستند. هشت میلیون و خورده ایش جور شده. بیشتر وسایل زندگیشو فروخته به سمساری فقط ۲ میلیون گرفته. بقیه اش قرض و قولست. خانم شما اصلا گوش می کنی چی میگم؟ آقای … امروز میگفت به اندازه همه عمرم ناامید شدم. مریم هی خودش رو میزنه. میگه خدایا من پرورشگاهی بودم. شوهرم پرورشگاهی بود. ما که سایه پدر و مادر رو ندیدیم بالای سرمون. بعد ۱۲ سال یه بچه بهمون دادی حالا که بزرگش کردیم میخوای ازمون بگیری؟ بیمارستان گفته اگه پول رو واریز نکنن، ممکنه به یه منتظر دیگه بده. بچه از دست رفت یه بار کلیه اش داغون شده. کلی خرج کردن. فقط تا ساعت ۴ امروز وقت دارن. خانم من پشت فرمونم. پلیس وایستاده سر چهار راه، خداحافظ.

* در تمام طول مکالمه هی فکر میکردم چیکار کنم بهش کمک کنم؟ مرده جوان بود روم نشد بگم شمارت رو بده که اگه خواستیم کمک کنیم. بعد هی حواسم رفت روی النگوهام. هی سعی کردم یکیشون رو در بیارم ولی تنگ بود نمیشد. از طرفی هی تو ذهنم می اومد بدون فاکتور چطور بفروشه؟ هی خجالت بکش، هی فکر کنم چیکار کنم، هی تو ذهنم حلاجی کردم که ریا میشه، آخرش به مقصد رسیدم و پیاده شدم. بعدش تا الان خودم رو شماتت کردم که کاش کاری میکردی. هرکاری که از دستت بر می اومد. شاید امتحان خدا بود برای ظرفیتت. فوقش میرفتین توی یه طلا فروشی النگو رو میبرید برای کار خیر میخرید. بعئ گفتم الان بهش برمیخوره فالگوش وایستادی، بعد هی میگفتم تو خانمی، چطور با یه مرد غریبه اینور و اونور بری؟ نمیدونم چرا هنگ کردم. بقیه مسافرهام چیزی نگفتن. شاید اونام مثل من نمیدونستن واکنش سریع و درست چیه؟ آخرشم به خودم نهیب زدم، زهرا دیدی خجالتی بودن کار خیر رو ازت گرفت؟

* سید حسن نصرالله:

بنده به شما می‌گویم یکی از واکنش‌های ما به چنین انفجارهایی باز هم به روشنی تمام این است که اگر ۱۰۰ رزمنده در سوریه داشته‌ایم می‌شوند ۲۰۰ نفر، اگر ۱۰۰۰ نفر داشته‌ایم می‌شوند ۲۰۰۰ نفر و اگر ۱۰٫۰۰۰ نفر داشته‌ایم می‌شوند ۲۰٫۰۰۰ نفر. شما در اشتباهید. دارید راه را اشتباه می‌روید.
اگر لازم باشد من و همه‌ی حزب الله برای جنگ با این تروریست‌های تکفیری به سوریه برویم به این کشور خواهیم رفت. به خاطر سوریه و ملتش، لبنان و ملتش و به خدا به خاطر همه‌ی مسلمانان و مسیحیان لبنان که سرشان را زیر برف کرده‌اند، به خاطر فلسطین و قدس و به خاطر قضیه‌ی اساسی به این کشور رفتیم. به همین خاطر کسی خیال نکند اگر جنگی را با ما شروع کرد اوست که نتیجه‌ی آن را مشخص می‌کند. ما هستیم که نتیجه و زمان پایان آن را مشخص می‌کنیم.

{+}

* دبیر کل حزب‌الله خطاب به دشمنان مقاومت گفت:

ما در حزب‌الله به دشمنان خود می‌گوییم، ای احمق‌ها هیچ‌گاه به نقشه‌های خود دل خوش نکنید و تجربه ۳۰ سال نبرد ما با اسراییل را مطالعه کنید. ما یقینا در جنگ با تروریسم تکفیری پیروز خواهیم شد؛ همان‌گونه که در جنگ با اسراییل پیروز شدیم.

{+}

* تک تک جملات سید حسن نصرالله با حال و هوای این روزهای شیعیان در منطقه تظابقت داره. رژیم بحرین به عزاداران حسینی حمله میکنه. تو پاکستان وهابیون و القاعده هر روز پروژه شیعه کشی دارن. تو عراق هرچند روز یکبار بمب منفجر میشه و تعدادی شیعه به شهادت میرسن. اوضاع سوریه و .. و دیگه گفتن نداره. تفکر ضد شیعی رو اونقدر تو منطقه گسترش دادن که کشتن شیعه ها مساویه با رفتن به بهشت. جنگ با شیعیان جنگ با تروریستها محسوب میشه. روزی نیست که خبر شهادت عده ای شیعه سرخط خبرها نباشه. عربستان و قطر  یه مشت مفتی عقب مانده جور کردن که هر روز فتوای فقهی میدن علیه شیعه ها و مسلح میکنن تروریستهایی رو که میخوان با شیعه ها بجنگن. با شبه-دینی که خودش رو اسلام میدونه ولی داره با اسلام ناب محمدی میجنگه؛ به جنگ با دین خدا و شعایر اسلامی اومدن. برای شیعه امروز بیش از پیش ملموس شده که کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا:

نَحنُ سَوفَ نَبقی هُنا؛ ما اینجا خواهیم ماند
وسَوفَ یَبقی نِدائُنا؛ و ندای ما خواهد ماند
أن یَفهَمَهُ الإِمِرِکیّین؛ که آمریکاییها آنرا بفهمند
أمِرِکیّیون لا یَعرِفون ماذا یَعنی «لبّیکَ یا حُسَین»؛ آمریکاییها نمی دانند لبیک یا حسین یعنی چه!
«لَبّیکَ یا حُسَین» یَعنی أنَّکَ تَکونُ حاضِراً فی المَعرَکَة؛ لبیک یا حسین یعنی اینکه در معرکه جنگ حاضر باشی
وَلو کُنتَ وَحدَه؛ هر چند تنها باشی
وَلو تَرَکَکَ النّاس؛ و هر چند مردم تو را رها کرده باشند
وَاتَّهَمَکَ النّاس؛ وتو را متهم کرده باشند
وَخَذَلَکَ النّاس؛ و تو را تنها گذاشته باشند
«لبّیکَ یا حُسَین» یَعنی أن تَکونَ أنتَ و مالُکَ وَ أهلُکَ وَ أولادُکَ فی هذه المَعرَکة؛ لبیک یا حسین یعنی تو و مالت و زن و فرزندانت در این معرکه جنگ باشید
«لَبَّیکَ یا حُسَین» یَعنی أن تَدفَعَ الاُمُّ بِوَلَدِها لِیُقاتل؛ لبیک یا حسین یعنی مادر، فرزندش را به میدان جنگ بفرستد.

* آخرش یک روز یک شعری می گویم
که حضرت عباسش،
رود بشود
دریا بشود
باران بشود
برسد به خیمه ها…

{+}

* مطمئنا تا به حال از افراد زیادی شنیدین که غذای نذری یه چیز دیگه ست یا مثلا دستپخت مادرم خیلی فرق میکرد، یا مثلا قیمه امام حسین مزه اش با بقیه غذاها فرق میکنه.

* اون موقعها که تو فاز افسردگی بودم، دکتر گفت که تا جایی که میتونم خودم رو سرگرم کنم. منم تصمیم گرفتم وقتی میرم خونه و استراحت کردم، بشینم کتابهایی که تو کتابخانه دارم بخونم. بعضی از این کتابها تو حوزه روانشناسی بود. یادمه یکی از این کتابها در حوزه ذهن و مثبت اندیشی بود. اینایی که تو کار ذهن و اینا هستن میگن موقع غذا درست کردن انرژی مثبت بدید مثل دعا کردن و یا یا با مواد غذایی حرف بزنین، و با حوصله آشپزی کنین، در اون صورت اون غذا خوشمزه میشه. روانشناسا معتقدن هروقت با عشق و علاقه و انرژی مثبت چیزی رو درست کنی خوشمزه میشه. یه سری تحقیقات میگن روی مولکول آب هم تاثیر داره.

* حالا من فکر میکنم این غذاهای نذری برای همین اینقدر خوشمزن، کلی دعا خوندن و حس خوب موقع درست کردنش داری. بهترین موادت رو جدا میکنی میذاری برای نذری. و بعد میگی همه بیان هم بزنن و دعا کنن و خوب همه اینا روی مزه غذا تاثیر داره. یادمه همین اخیرا یه آش نذری دادیم. از چند روز قبل مواد رو خریدیم. حبوبات رو گذاشتیم خیس بخورن و روز پختن همه اقوام نزدیک و همسایه ها تو حیاط بودن و اونجا شلوغ بود، هرکی یه کمی میکرد، بچه ها اونورتر شاد بودن و ورجه وورجه میکردن، موقع پختنش هم اکثرا می اومدن آش رو هم میزدن و دعا میخوندن و خوب بر طبق روانشناسی موفقیت میگن حال خوب، نتیجه خوب رو هم به دنبال داره.

* تو آشپزی بقیه چیزا هم هست. مثلا میگیم هیچ غذایی مثل دستپخت مادرم نمیشه. دلیلش اینه که مادرمون به ما علاقه داره. با همه محبت، آرامش و حوصله اش میشینه برای عزیزانش دعا میکنه و ته دلش خوشحاله که اومدیم خونه یه غذای گرم و خوشمزه برای بچه هاش فراهمه. شاید مهمترین دلیل خوشمزه بودن اون غذا این انرژیی هست که مادر به غذا داده و برای غذای نذری این حال خوب مردم. این همکاری تو تهیه غذا. این دعا خوندن ها هست.